Ahhhh… eindelijk zon! Na een helse vlucht van Vancouver naar Santiago met een tussenstop in L.A. en Lima was het een verademing om met beide voetjes terug op de grond te staan. Onze 1e indruk van Santiago was positief. Een aangename warmte, de Zuid-Amerikaanse chill-sfeer en heel belangrijk: een taxi-chauffeur, die zijn roeping als gids gemist had en ons veilig en wel afzette bij onze hostel en dit aan een democratische prijs. Ik wist het meteen: Chile is the place to be. En we zagen dat het goed was.

In het park zitten met een lekker flesje Chileense wijn (die btw maar 1 euro kostte) terwijl we genoten van de zon. Dat is het leven. ´s Avonds besloten we, en daarmee bedoel ik vooral Christophe, a.k.a. the meateater, een typische Chileense schotel te gaan eten. Het verrastte me dan ook niet dat de parrilla die hij besteld had enkel bestond uit vlees met 1 aardappel. Lekker gezond. Ondertussen heeft hij ook een lijstje met typische Zuid-Amerikaanse dingen die hij wilt eten dat natuurlijk grotendeels uit vlees bestaat. Ik zou die jongen zijn cholesterolgehalte wel eens willen weten. Maar dat is dan misschien de verpleegster in mij die naar boven komt.

Om het vlees van de avond ervoor te verteren zijn we de dag erop naar het Mariabeeld op San Cristobal Hill geklouterd. Veel bleinen, zo rood als een kreeft en veel gezeur van mijn kant, maar dat was al snel vergeten. Het uitzicht was prachtig en het was er zo peacefull dat we er allemaal even stil van werden. Ook het terrasje achteraf met de lekkerste jugos naturales con mélon die ik ooit heb geproefd, zorgde ervoor dat ik me thuisvoelde in Santiago. Een sfeer die ik nog nooit had meegemaakt.

´s Avonds nog een BBQ in de hostel met een model als gast. Rutger en Christophe hadden ineens geen oog meer voor de kilo´s vlees die op de BBQ lagen, allez Rutger dan toch… Maar ik moest toegeven, het was echt een streling voor het oog en alle mannen aan tafel zaten haar aan te gapen en ik denk zelfs enkele vrouwen.

De dag erna zijn we naar een shoppingcentrum geweest om slippers voor mij en een paar crèmetjes te halen voor Yirka, die volgens Christophe iets te duur waren. Toch wel pijnlijk hoor om door een shoppingcentrum te lopen en amper iets te kunnen kopen. Hartverscheurend eigenlijk. Onze laatste dag in Santiago was voor mij en the boys dus een beetje minder, maar dat neemt niet weg dat Santiago een geweldige stad is. Allen daarheen dus!

HOSTEL: Castillo Surfista Santiago

MUZIEK: Michel Telo - Ai Se Eu Te Pego