OK, hierbij gaan we waarschijnlijk veel mensen tegen hun schenen schoppen, aangezien velen de wow-reactie hadden, wanneer we zeiden dat onze eerste stop New York zou zijn, maar de grote appel was toch niet echt ons ding en voor ons staat NY meer voor Not Ympressed dan wat anders. Wat het precies was, is moeilijk te zeggen, maar we hebben allebei het gevoel van ok, je moet het misschien wel eens ervaren hebben, maar nu hebben we het ook wel gezien en voor ons mag het daar bij ophouden. Toen ik een jaar of 12 was, had ik samen met mijn ouders New York al eens verkend dus ik wist ongeveer wat ik kon verwachten, maar voor Jerie was het de eerste kennismaking. Natuurlijk zijn alle grote gebouwen, billboards enz. impossant, maar zoals bij zoveel zaken moet het er voor de Amerikanen altijd wat overgaan. We zijn dan ook niet de grootste fans van die Amerikaans mentaliteit van de grote wereldmacht die zo goed als alles beter weet dan de rest en ook van die vele zelfingenomen AmeriCANS die claimen veel te weten en over vanalles lullen, maar eigenlijk ongelooflijk weinigs zinnigs te zeggen hebben. Versta ons niet verkeerd, want we mogen al die mensen zeker niet over dezelfde kam scheren (der zitten der ook goeie tussen) want we hebben ook zeker vriendelijke en hulpvaardige mensen tegengekomen. New York heeft ook zeker prachtige bezienswaardigheden, we hebben bijvoorbeeld zeer genoten van de trip naar Ellis en Liberty Island en Central Park is prachtig tenmidden in de drukte van de stad (en waarschijnlijk nog een stuk aangenamer bij warm zomerweer). De musea en architectuur zijn zonder meer ook zeker de moeite en de 9/11-memorial is echt waar een mooi eerbetoon om de betreurde slachtoffers te herdenken, maar toch voelden we ons niet thuis in NYC en hadden we ook niet het gevoel dat we ons hier thuis zouden kunnen/willen voelen. We hadden ook wat het gevoel zoals Yirka en Christophe in Indonesië hadden dat we vooral als rondwandellend dollarbiljet bekeken werden. In het geval van hen kan ik dat dan nog wel wat begrijpen aangezien de mensen daar alleen maar op die manier genoeg geld kunnen verdienen om hun familie wat degelijk te onderhouden. Misschien dat dit voor veel New Yorkers ook wel het geval is, maar je zou toch meer mogen verwachten van de mensen uit een van de rijkste en meest welvarende steden ter wereld. Zelfs in vergelijking met London vind ik New York ook echt wel duur en vooral overprijsd, zeker als je weet dat de dollar nu vrij laag staat, maar we toch gemakkelijk meer betalen dan we een paar maand geleden hebben betaald voor vergelijkbare zaken te doen in Londen. $9 voor een smakeloos half belegd broodje in het museum en $100 dollar voor een avondje comedy in de comedy club, welke op zich wel heel grappig en plezant was, maar waar het echt duidelijk de bedoeling was zoveel mogelijk betalende klanten in de zaal te proppen en waar het natuurlijk ook verplicht moet zijn om minstens 2 dranken per persoon te bestellen en dan rekenen ze ook zelf al de 15% fooi aan op de rekening. In London hadden we ook zo'n show ook gedaan en eerlijk gezegd heb ik me toen voor £30 een stuk beter geamuseerd. Daarnaast vond ik de $200 die we moesten betalen voor ons 2 niet al te grote 3-gangenmenu's in een restaurant, vergelijkbaar met elk gewoon degelijk restaurant dat we al eens in België hebben aangedaan er ook wel ferm over, nog maar te zwijgen over het feit dat ze ons daar dan binnen een uur terug hebben buitengewerkt om de volgende shiften te kunnen binnenrijven. Het was dan ook een Italiaans restaurant, waar alle werknemers menen dat ze half of helemaal Italiaans zijn omdat een of ancder familielid uit Italië afkomstig is of toch wel al eens geweest is, maar als je een prosecco besteld ze h et in Keulen horen donderen, wat volgens hen vast in Italië ligt. En dan die schuimwijn serveren in een witte wijnglas, maar de tafel achter ons wel champagneglazen geven omdat zij Champagne bestellen en ze die benaming voor schuimwijn wel 'kennen' en dat ten minste classy klinkt. Het draait in New York dan ook allemaal om geld of beter gezegd om hoe rijk je eruit 'ziet' of je gedraagd. Een miljardair in gewone kleren zou best geweigerd kunnen worden in de chicque winkels op Madison Avenue of dergelijks en het is ook zo frappant dat hotelpersoneel of dergelijk zich in alle bochten zullen wringen om rijke gasten te assisteren om dan steeds hun handje uit te steken voor de wederdienst. New York is dan ook de stad waar het geld echt verplicht moet worden gespendeerd en doet dienst als een echt shoppingparadijs, wat voor mij evenzeer de shoppinghel mag genoemd worden. Jerie had het dan ook wel moeilijk om zich zo in te moeten houden (en het is haar dan ook niet compleet gelukt, maar 6 maanden rondtrekken met 5 extra shopping bags zag ik toch ook niet zitten) want het shoppen is zonder twijfel de hoofdreden waarom de meeste toeristen zich naar New York begeven, maar door alle hierboven vermelde zaken vond ik het eigenlijk echt niet waard ons geld in deze stad te gaan spenderen. We waren dan eigenlijk ook opgelucht dat we New York konden verlaten om verder te trekken naar betere oorden, so bring on Canada! MUZIEK: Frank Sinatra- New York, New York FILM: Sux In The City