Onderweg zijn in china ia niet altijd een lachertje geweest. Tijdens het reizen met de bus werden je zenuwen meer dan eens op de proef gesteld. Het is waarschijnlijk ook niet de veiligste manier van reizen geweest. Baanmarkeringen en wegwijzers zijn er wel, maar dienen enkel als versiering. Ze worden compleet genegeerd. Hierdoor rijdt men soms met 4 auto's naast elkaar terwijl er slechts 1 baanvaak is in elke richting. Ook inhalen in onoverzichtelijke bochten is de normaalste zaak van de wereld.Toeteren is voor hen het antwoord op alles. We zijn dan ook niet verwonderd wanneer we lezen dat er in China elke 5 minuten iemand sterft in het verkeer. Dit zijn meer dan 100000 mensen per jaar (in Belgie zijn dat er 1300 en in Nederland 500; goed gedaan keesjes).

We zien meermaals ongelukken gebeuren voor onze neus. Vaak gaat het om maar wat blikschade; al weten we niet of een auto die ondersteboven ligt uit te branden, valt onder blikschade. Het ergste ongeval waar we getuige van zijn, was in Beijing. Een fietser wordt aangereden en komt met zijn hoofd onder het voorwiel van de auto terecht. Zijn hoofd deukt helemaal in alsof er niet eens een schedel rondom zit om het te beschermen. Dit is een beeld dat voor altijd op ons netvlies gebrand zal staan.

We voelen ons dus een pak meer op ons gemak om met de trein te reizen. Het is in het begin ook veel gemakkelijker: we laten de hostel onze tickets voor ons boeken zodat we niet eens tot aan het loket moeten gaan. Maar dan breekt het Chinese Nieuwjaar aan. Om te vermijden dat iemand alle tickets opkoopt en dan voor veel geld op de zwarte markt verder verkoopt, moet je in de week voor, tijdens en na het Chinese Nieuwjaar, je tickets persoonlijk aan het loket kopen en wordt je ticket gelinkt aan je paspoort.

De treinstations worden rond de nieuwjaarsperiode overspoeld door massa's en massa's ongeduldige Chineesjes. In een rij staan kennen ze niet. Ze zijn van het principe wie het meest lawaai maakt, wordt het eerst bediend. Nu heb ik er geen probleem mee om even luid te zijn, of om die Chinezen terug in de rij te duwen wanneer ze je proberen voor te steken, maar toch jaagt het hele gebeuren ons een beetje schrik aan. Gelukkig zien we aan de meeste stations het leger staan om alles in goede banen te leiden, en zijn er voor de loketten dranghekken geplaatst waardoor de men niet anders kan dan in de rij te gaan staan. Ook weigeren de loketbedienden de ongeduldigaards die opvallend hebben voorgestoken, te bedienen.

Het kopen van de tickets verloopt vlotter dan we hadden gedacht. We zijn elke keer in staat nog een bed te bemachtigen; iets wat ze ons hadden verteld dat onmogelijk zou zijn tijdens deze periode. Wanneer ik per ongeluk tickets koop voor de verkeerde datum, kunnen we zelfs de dag van ons vertrek gewoon nieuwe tickets kopen; er staat niet eens een rij aan te schuiven aan het loket. En dit terwijl de tickets Beijing - Harbin van de meest begeerde tickets zijn tijdens het Chinese Nieuwjaar. Het gaat zo gemakkelijk dat we natuurlijk overmoedig en verwaand moesten worden. Iets wat meteen wordt afgestraft met een 36 uur durende treinrit zonder plek en tickets naar de verkeerde stad.

Vanuit Huangzhou hebben we 1 optie richting Shanghai: een treinrit van 12 uur met enkel nog staanplaatsen beschikbaar. Ik had mezelf plechtig beloofd nooit maar dan ook echt nooit meer zo iets te hoeven meemaken, dus ik weiger. Er moeten andere opties zijn. De reizigersbijbel schrijft over Wuhan, een stad op 2 uur sporen van Huangzhou in de Westelijke richting, die goede treinconnecties met andere steden in China heeft. Dan daar maar eens proberen.

In Wuhan kunnen we first-class tickets bemachtigen op een 'bullet train' naar Shanghai. Zo wordt onze officieel laatste treinrit in China toch nog een comfortabele (de stoelen zijn net sofa's). Het beste van al is dat de trein er maar een goeie 5 uur over doet om 1000 km verderop te geraken.

HOSTEL: Pathfinder YHI