We staan 'smorgens heel vroeg te wachten voor het treinstation in Lijiang. We proberen een taxi te pakken te krijgen naar onze hostel dat in de oude stad ligt. Telkens wanneer er een stopt, stormt er een massa mensen op af en nog voor we het beseffen is hij alweer verdwenen. De zeldzame keren dat wij tot bij de taxichauffeurs geraken weigeren ze gewoon om ons tot aan het gevraagde adres te brengen. Het duurt even voordat het doordringt dat de oude stad waarschijnlijk autovrij is. Welaten ons dan maar aan de rand afzetten om te voet op zoek te gaan naar het hostel.Makkelijker gezegd dan gedaan, zo blijkt. Lijiang is een wirwar van kleine straatjes en steegjes. Met het beknopte stadsplan in de Lonely planet kom je echt nergens. We moeten constant rechtsomkeer maken en ondertussen wordt die vervloekte rugzak er echt niet lichter op. Ik denk dat ik op dit moment makkelijk 30 kilo meezeul. Het zijn waarschijnlijk de vele boeken die ik bij me draag, maar het valt me ook op dat Yirka's rugzak steeds kleiner en lichter wordt (grapje) waardoor ze met een rotvaart door de nog verlaten straten scheurt. Gelukkig hangt er af en toe een nauwkeuriger plan zodat we uiteindelijk toch in de juiste straat terechtkomen. Volgens mij zijn de huisnummers hier gewoon lukraak gekozen. Zo ligt nummer 86 logischerwijze naast 23. Na lang zoeken (en vloeken) vinden we het Dongba hostel om dan te horen dat ze helaas volzet zijn (deze ochtend kan weeral niet meer stuk). Ze verwijzen ons door naar een andere plek die zelfs beter blijkt te zijn. De kamer is iets duurder dan een doorsnee dormbed in China, maar echt wel de moeite waard! Tenslotte is het bijna Nieuwjaar, dan mogen we onszelf weleens verwennen met een aparte kamer zeker.

We passen ons maar al te graag aan het gezapige tempo in Lijiang aan. Doelloos door het labyrint van kasseibaantjes slenteren, hier en daar even blijven staan op de stenen bruggetjes om naar de vele kleine kanalen te staren die doorheen de oude stad stromen. Kortom gewoon genieten van het prachtige weer hier. Lijiang is enorm touristisch en aan de souvenirkraampjes lijkt geen einde te komen, maar de sfeer is goed.

De volgende dag zakken we af naar het 'Black dragon pool park' vanwaar je de besneeuwde bergpieken kan zien. Blijkbaar is dit de meest aangeraden fotshoot in ZW-China, dus we zijn tevreden met het 'zomerse' weertje en ook de voorspelde touristenmassa lijkt goed mee te vallen. Het enigeminpunt is het inkomticket dat, achteraf gezien, aan de dure kant is. Tijdens onze wandeling door het park zien we verschillende ingangen waar ze niet controleren en je gewoon gratis naar binnen kan. In een opwelling om dan maar zoveel mogelijk uit het ticket te halen, besluiten we om 'Elephant hill' te beklimmen (haha dat zal ze leren ons in't zak te zetten). Weeral een reeks trappen zonder einde die vooral Yirka tot het uiterste drijven. Wanneer ze denkt dat de top in zicht is, stuurt ze mij op verkenning (of met andere woorden ze geeft het op). Het verbaast me dat ik haar op de weg terug toch verder omhoog zie 'kruipen'. De beloning op het einde is wel de moeite: een eenzaam prieeltje met op de achtergrond de besneeuwde drakenberg tegen een staalblauwe lucht!

S' middags trek ik er eens alleen op uit door de stad terwijl Yirka een beetje vooruitplant (slapen dus). Wanneer ik het hostel terug binnenkom meen ik 2 stemmen te herkennen. Het zijn de Australische broers Matt en Josh waar we Kerstmis mee gevierd hebben. We hadden met hen afgesproken om ook met Nieuwjaar een feestje te bouwen, maar ik had niet verwacht dat ze hetzelfde hostel zouden binnenwandelen. Ze hebben een vriend van thuis mee (Robert)die een jaar in Belgie heeft gestudeerd. Ik denk dat dit het gepaste moment is om de titel van dit verhaal een beetje te verduidelijken. Een 'golden gay time' is het favoriete ijsje van alle Austaliers die we tot nu toe al ontmoet hebben. Tijdens ons verblijf daar heb ik het niet geprobeerd omdat, hoe zal ik het zeggen' de naam op z'n minst ongelukkig gekozen is. Wie weet wat steek je in je mond, om nog maar te zwijgen over de vulling!

De uitbaatster van het hostel is een toffe madam en geeft ons een bidon van 5 liter met zelfgemaakte pruimenlikeur (56%) cadeau. Het is niet superlekker maar het duurt niet lang vooraleer we allemaal in feeststemming zijn. Van daaruit gaan we naar een gratis BBQ met drank inbegrepen. Hier ontmoeten we een Australische vrouw die met ons meegaat naar 'New Amsterdam' (een Nederlands cafe). We drinken nog meer shotjes (speciaal voor ons gemaakt in de kleuren van de Belgische vlag) en praten verloopt al een pak moeizamer. Robert loopt de hele tijd 'you're so gay, you probably think this song is about you' te zingen met aangepaste danspasjes. Dit levert hem de bijnaam 'Bob the homo' op. Yirka laat geen kans onbenut om er een grap over te maken (de rest van ons ook trouwens niet). Voorlopig lijkt hij het toch sportief op te vatten. Met een serieus stuk in onze kraag strompelen we terug naar het hostel. Onderweg zakken we nog een paar treden op de fastfoodladder doormee te gaan naar de KFC. Wat een mens toch allemaal niet doet als hij zat is! Alhoewel dat volgensmij het absolute dieptepunt nog steeds de 'Lucky burger' in Cambodja is. Zo gelukkig werd ik er niet van. De volgende dag zitten we allemaalmet een paar serieuze gaten van onze reunie. Het was in ieder geval een leuke opwarmer!

Oudejaarsavond begint met drankspelletjes om de bidon met drank te ledigen, terwijl mijn maag echt nog niet klaar is om al zo vroeg destructiefte beginnen drinken. Erzit een Cinees meisje bij ons aan tafel die onsuitnodigt om samen met haar vrienden Nieuwjaar te vieren. We belanden in een club waar we de enige niet-Chinezen zijn en staan er in het middelpunt van de belangstelling. Iedereen wil wel op de foto met de vreemdelingen. Ze vergeten bijna dat er eenbandje staat te spelen dat nog niet eens zo slecht is. Bob heeft de grootste moeite om zijn kleren aan te houden en voert tot grote vreugde van de Chinese meisjes een striptease-act op. Hij krijgt zelfs wat geld in zijn broek gestopt, ook al zijn het maar de kleinste briefjes van 50 cent. Rond 12 uur begint hij samen met Matt opnieuw te strippen (die gast heeft echt een probleem), maar dit keer op het podium. De club staat volledig op zijn kop! Ons Nieuwjaarscadeauis iets traditioneler. Wij hebben lekkere taartjes meegebracht. Zo is er voor ieder wat wils: bloot vlees en gebak! De 3 Ausies proberen al de hele avond een Chinees meisje te versieren en uiteindelijk is het Bobde homo die er met eentje naar huis gaat (zo zie je maar weer). Ze heeft een ketting met een sleutel rond haar nek en blijkbaar heeft hij haar gestrikt met de vraag of dat de sleuteltot haar hart was. Dat zo'n onzin zelfs werkt! In ieder geval voor hem is 2012 toch al goed begonnen.

Onze laatste dag samen houden we het simpel. We terkken met een paar biertjes naar het oude marktplein en bekijken vanaf onze trapjes het komen en gaan van de vele Chinese touristen. Het is grappig om te zien hoe sommigen zo onopvallend mogelijk een foto proberen te nemen. Wanneer je dan voor hen poseert laten ze hun verlegenheid onmiddellijk vallen om een foto met ons te vragen. We hebben allemaal onze vaste afgesproken poses zodat het lijkt alsof we een boysband zijn (Yirka is de manager van de groep). Ook het peace-teken is een echte klassieker hier in China. We amuseren ons kostelijk en ik denk dat we vandaag veel foto-albums gehaald hebben. Soms is er gewoon niet meer nodig om een 'good old golden gay time' te hebben!

To Josh, Matt and Bob

Spartans forever

HOSTEL: Dongba

MUZIEK: Do your feet hurt - MxPx

MUZIEK: Di da di da (tik tok) - Zhang Xiao Jing