De absolute nummer 1 op ieder's lijstje in Vietnam blijft Halong Bay. De letterlijke vertaling luidt 'draak die op het water neerdaalt'. Met veel verbeelding ziet het er zo ook wel uit. Vanuit de verte zie je blauw-groene heuveltjes dicht bij elkaar in het water liggen. Wanneer je dichterbij komt, merk je dat het eigenlijk reusachtige rotsen zijn die metersver uiteen liggen. Het moment dat je van de open zee langs de eerste rotsen vaart, is het net of je door een enorme poort een andere wereld binnengaat.

We hebben gekozen voor wat ze hier een 'middenklasse' cruise noemen. De Zwitserse meiden hadden de goedkope versie gedaan enwaarschuwdenons dat dit niet meer was dan een ordinaire booze cruise waar je de hele dag verplicht werd drankspelletjes te spelen en op het einde van de dag iedereen in elkaars kajuit belandde.

In Pedang Pedang hadden we al eens zo een booze cruise vanuit Kuta zien aanmeren: een bootje vol tieners en oude mannen (die dachten dat ze nog tieners waren). Wanneer de combinatie brandende zon en alcohol z'n werk begon te doen, en het niet leuk meer was elkaar's bikinitopje of zwemshort af te trekken, gingen ze maar over tot het lastigvallen van de andere toeristen: een vers gevangen inktvis van een visser stelen en die op nietsvermoedende zonnebaders gooien of glazen bierflesjes stuk gooien op de rotsen in het water.Een van hen stond klaar een grote kei naar mij te smijten, waarop ik hem vriendelijk heb verzocht zijn 'midlife crisis' ergens anders te gaan beleven. Mijn opmerking werd onthaald op applaus van de andere strandgangers wat de 'party priest' (leider van een booze cruise) deed beslissen zijn schaapjes in de boot te laden en koers te zetten terug naar Kuta. We hebben niet veel zin in dit soort toestanden, en al zeker niet in een prachtige omgeving als die van Halong Bay; hier willen we nuchter van kunnen genieten (misschien enkel een flesje wijn).

Heel ZO Azie is eigenlijk 1 grote party place. De meeste reizigers, vooral Amerikaanse en Australische tieners en prille twintigers, zijn hier enkel voor de goedkope alcohol, die rijkelijk en zonder leeftijdsbeperkingen geschonken wordt. Niet dat we een occasioneel feestje niet weten te apprecieren, maar we zijn met deze reis op zoek naar iets evenwichtigere mix. De feestjes hier kunnen trouwens in de verste verte niet tippen aan die van thuis. Alle Duitsers, Nederlanders en Belgen die we ontmoeten zijn het er over eens: voor goede feestjes moet je bij ons zijn! Ik heb er nooit eerderbij stil gestaan, maar we zijn echt verwend met onze cafe's, clubs en festivals.

Onze middenklasse cruise blijkt een wannabe booze cruise te zijn. Op de zijkant van het busje dat ons komt oppikken staat geschreven: 'No fun, no pay'. Het is meteen duidelijk dat ze niet van plan zijn iemand z'n geld terug te geven aan het einde van de cruisedus proberen ze op elke mogelijkemanier de 'fun' te forceren. Op het busje verveelt de gids ons (in erg gebrekkig Engels) met lagere-school-moppen over ieder's land van herkomst. Hij heeft vast nog nooit Oostenrijkers (Austria in het Engels) ontmoet want tegen hen steekt hij een hele reeks moppen over Australie en kangoeroes af. Wanneer we in de lach schieten enhem er opwijzen dat Oostenrijk een land in Europa is, denkt hij dat we hem aanmoedigen en trakteert hij ons op meer moppen over krokodillen en koala's. Dit is zijn beste grap van het hele weekend.

Hoe dan ook, voor ons kan de cruise nu al niet meer stuk. Blijkbaar hebben al onze medepassagiers meer dan $ 100 betaald voor hun plekje op deze boot, en wij maar $ 60. We beginnen het eindelijk te leren! Een Fransoos merkt nog op dat hij zoveel heeft betaald omdat hij zeezicht wilde. We bevinden ons op een boot; het hele dingbiedtzicht op zee.

Vanaf we in de haven aan boord gaan, wordt door onze gids een 'funtastic' schema gehandhaaft: van 12 tot 1 - lunch en inchecken, van 1 tot 2 - genieten van zon op hetbovendek en foto's nemen, van 2 tot 4 - beklimmen van een rots en plezier maken op het strand. Omplezier te maken op het strand krijgen we de keuze tussen voetbal of touwtrekken. We willen geen van beiden. We willen gaan zwemmen. Onze gids verandert van kleur bij het uitspreken van deze woorden en wanneer Christophe en Matthias dan ook daadwerkelijk het water induiken, weet hij niet meer waar hij het heeft. De jongens worden streng aangemaand onmiddelijk uit het water te komen en we krijgen allemaal een touw in onze handen gestopt. De prijs voor de winnaar is 1 blikje bier; we spelen in teams van 4.Trekken maar! Het zijn de meisjes die weten te winnen van de jongens dankzij de afleidende grappen over Randy en haar boezem (is onze ontmoeting met haar toch nog ergens goed voor geweest). Watblijkt? Onzegids heeft niet 1, maar 4 blikjes bier voor de winnaars. De grapjas.

Normaal stond van 4 tot 5 uur kajakken op het programma, maar we zijn tijdens de beklimming van de rots ongemerkt de Fransoos kwijtgeraakt waardoor de gids terug omhoog moet om hem te gaan zoeken. Er schieten uiteindelijk nog maar 20 minuten over om te kajaken, maar dit lappen we collectief aan onze laars. Hierdoor komen we te laat terug op de boot voor de 'sunset party'. De zon is alonder gegaan terwijl we nog in de sloep op weg naar de boot zaten. Niet schitterend mooi, maar het was wel interessant om de mensen die in het park wonen zich te zien klaarmaken voor de (ijskoude) nacht. Sommigen wonen in kleine hutjes drijvend op plastiek en isemo, en anderen wonen in een sloep zonder dak of enige andere vorm van bescherming. We passeren een sloep waarin een jong meisje een pasgeboren baby in een heleboel dekens aan het wikkelen is.

Terug op de boot krijgen we nog een kwartier voor een hapje en een drankje. Na stipt 15 minuten worden de halfvolle glazen en schotels alweer weggehaald en worden we terug naar binnen geloodst voor het avondmaal.Na het etenis het tijd voor karaoke (oh jawel), maar omdat hier niemand van de passagiersvoor te vinden is, zijn het uiteindelijk de crew die stomdronken de hele avond liedjes staan te kwelen. We genieten nog even van de knalrode maan(nog nooit eerder gezien) met een biertje en een glaasje wijn en gaan dan maar noodgedwongen naar bed.

Het programma is de volgende ochtend gelukkig een pak minder gevuld. We leren nog loempia's maken en dankrijgen we2 uur 'vrije tijd'. Onze gids vertelt ons dat de vulling het belangrijkste is bij het maken van loempia's. Op de vraag wat er in de kant-en-klare vulling zit die op tafel staat, kan hij niet antwoorden. Onze kookles houdt dus in dat we de vulling op een vel rijstpapier mogen scheppen en dan het ding leren dichtrollen. Dit is moeilijker dan we dachten: die van mij is niet genoeg gevuld en ik proef alleen maar rijstpapier; die van Christophe is te rijkelijk gevuld waardoor die openspat bij het bakken.

We spenderen onze vrije uren zonnebadend op het dek. Het is heerlijk in de zon. Blijkbaar zijn warme zonnige dagen zeldzaam deze tijd van het jaar. Onze gids zegt dat ik geluk heb omdat ik een varken ben in de Chinese horoscoop. Hij zegt dat varkens gelukkig worden geboren. Zo voel ik me ook op dit moment: heel gelukkig.

MUZIEK: What a wonderful world - Louis Armstrong