Onze eerste kennismaking met Cambodja is heel dubbel. Het landschap in de omgeving van Siem Reap is prachtig. Het is hier vlak, zoals in Nederland. Doordat de rijstvelden volledig onder water staan, lijkt het 1 groot moerras. Op de zandduinen tussen de velden in, staan palmbomen netjes op een rijtje. Langsheen de rode zandweggetjes liggen bruine waterpoelen waarin lotusbloemen bloeien. Het paars hiervan steekt af tegen het eindeloze groen.

Het is het zien van zoveel armoede en ellende waar we het lastig mee hebben. Deze mensen hebben het op alle vlakken hard te verduren gekregen. Het voelt niet juist hier te zijn. Zelf zijn de mensen maar wat blij met onze komst. Ze zijn dolgelukkig met elke Dollar die wij spenderen, maar ze zien nog niet in dat als ze niet oppassen hen hetzelfde lot wacht als Thailand en Indonesie. We hebben in het verleden hun land om zeep geholpen door ziektes te verspreiden, oorlogen te voeren en hun natuurlijke rijkdommen uit te buiten, en nu is het het onverantwoord toerisme dat alles verder verpest.

Net zoals in Thailand en Indonesie worden ze hier verleid door 'makkelijk geld', maar omdat ze een pak armer zijn, gaan ze nog een stap verder. Alles kan en mag, zolang je er maar voor betaald: een koe doodschieten met wapens achtergelaten door de VN soldaten na de oorlog tegen Vietnam (kan je trouwens al doen voor 20 euro) of meisjes die nog geen 14 jaar zijn 'huren' voor een uurtje (tegen een prijs niet veel hoger dan wat men vraagt voor het vermoorden van een koe). Er lopen gestoorde types rond die hier speciaal zijn voor dit soort dingen.

Cambodja heeft de laagste werkloosheidsgraad ter wereld. Jobs genoeg dus. Ze hoeven dit niet te doen. We zouden dit gedrag als toeristen niet mogen aanmoedigen. Het beste wat we kunnen doen is verblijven in gasthuizen gerund door lokale families of ons eten kopen op de plaatselijke markt. Koop vooral geen armbandjes of boeken van kleine kindjes; zij horen op school te zitten of in bed te liggen (we worden meermaals 's nachts aangeklampt door peuters die ons iets proberen aan te smeren). Van hen iets kopen, moedigt hun ouders alleen maar aan hun kinderen van school te houden en zo creeer je een hele nieuwe generatie van jongeren die niet vooruit geraken in de hedendaagse maatschappij.

Als je hen echt wil helpen, steun dan een goed doel. Maar pas ook hier wel mee op. In Bangkok had ik een gesprek met 2 Nederlanders die beiden voor een organisatie hadden gewerkt die geld voor goede doelen ophaalt. Als je hen mag geloven, gaat er maar bitter weinig geld naar het goede doel zelf. Tegen dat het geld de mensen die het nodig hebben bereikt, is er al een groot deel aan verschillende handen blijven kleven. Volgens hen was het enige goede doel waarbij bijna het volledig opgehaalde bedrag effectief de juiste mensen bereikt, Plan-ouders. Er zijn gelukkig ook veel kleinschalige lokale initiatieven die echt wel een verschil maken. Er is bijvoorbeeld een kostschool die jonge meisjes uit de prostitutie haalt. Ze geven deze meisjes niet alleen een opleiding, maar betalen hun ouders het bedrag dat ze 'mislopen' ook uit in voedsel, zodat de meisjes niet alsnog in louche bars terechtkomen. Je kan hen steunen via de website van 'toutes a l'ecole'. Misschien een kadotip voor de feestdagen?