We hebben de gewoonte gekweekt om in de laatstestad die we in een land bezoeken wat langer te blijven hangen. Het is de ideale gelegenheid een beetje vooruit te plannen,de was te doen,onze blogbij te werkenofwat te bekomen van de voorbije weken aan een hoog tempo doorreizen.

Chiang Maiblijkt ook gewooneen leuke plek om te blijven, vooral dankzij het hoge aantal goederestaurants die je hier vindt. Het is niet dat we tot nu toe al vaak slecht Oosters eten voorgeschoteld hebben gekregen,maar het is nogal eentonig: kip met gember en rijst of kip met citroengras en rijst of rijst met wortel, ui en tofu of noedels met wortel, ui en tofu of pikante of mider pikante curry. Hetdoet zo'n deugdnog eens pasta of hamburgers te kunnen eten. Er is hier zelfs een frituur! Niet te geloven hoe gelukkig frietjes met stoofvleessaus en frikadellen iemand kunnen maken. Het waren dan wel geen frietjes van de Castro, maar ik heb toch de hele dag met een grote glimlach op mijn gezicht gelopen. Jamjam...

Ik ben blij het een paar dagen wat rustiger aan te kunnen doen, maar Christophe wil graag de omgeving gaan verkennen. Het is de eerste keer sinds ons vertrek 3 maand geleden dat we allebei iets anders willen. Als compromis doen we een georganiseerde daguitstap naar het Doi Inthanon park, volgens onze gastvrouw een must-see.

Ik ben sowieso al geen fan van georganiseerde trips omdat je dan geen vrijheid krijgt te doen en laten wat je wilt. Je eet waar zij je afzetten, zij bepalen hoelang je bij elke stop mag rondkijken en vaak rijden ze gewoon van cafe naar winkel opdat je zoveel mogelijk extra geld zouspenderen. Deze tour blijkt niet anders: 10 minuten bij een waterval, een uur bij souvenirwinkeltjes; een mooietempel voorbij rijden (met kans om foto's te trekken vanop de bus), maar wel een halfuur stoppen bij een hut die koffie verkoopt.

In het Doi Inthanon park ligthet hoogste punt van Thailand. Iets waar ze hier bijzonder trots op zijn. Onze gids is overenthousiast en blijft maar herhalen hoe hoog de berg exact is (2565 meter). Tijdens ons ommetje van een halve kilometer langs de top, passeren we 3 maal een bord dat de hoogte van de berg vermeld. Er staat zelfs een rij aan te schuiven om foto's van het bord te kunnen nemen. Of wij ook een foto willen van onszelf bijhet bord? Neen, dank je. We zijn niet echt onder de indruk.

Van de rest van de tour trouwens ook niet. Onze gids had ons tijdens de rit hierheen warm gemaakt voor de dingen die we te zien gingen krijgen: groene en gele rijstterrassen, een monument ter ere van hun koning (ze zijn dol op hun koningshuis) met de mooiste tuin van Thailand, authentieke bergdorpen waar de 'longneck' wonen en met jungle begroeide heuvels die boven een zee van wolken uitsteken. Blijkbaar zijn we hier tijdens de verkeerde tijd van het jaar want we krijgen al die dingen niet te zien: 'normally very much flowers in garden, but not today, no. Normally sea of clouds very beautiful, but not today no. Normally ricefield very green, not todayno. This mountain village, but no longneck people here, no, but you buy coffee.'

HOSTEL: Green tulip