Chiang Mai is de oude hoofdstad van het Lannarijk, ooit een onafhankelijk koninkrijk, nu dus een deel van Thailand. Je vindt de sporen van hun cultuur nog overal terug binnen de oude stadsmuren. Er zijn hier zo'n 300 tempels, die naar mijn mening niet echt passen bij het Boeddhistische geloof. Van wat ik me herinner uit Godsdienstles, gaat het bij het Boeddhisme vooral om het verwerpen van aardse verlangens omdat deze leiden tot lijden. Dit idee rijmt niet echt bij de tempels die we zien; overdaad is het enige juiste woord om dit te omschrijven. Vergulde koepels, honderden beelden van allerlei verschillende wezens (er is zelfs een tempel met een beeld van Donald Duck in zijn tuin), mozaiek van spiegels, felle kleuren, overdreven muurschilderingen, druk houtsnijwerk en linten, lampionnen en bloemen aan elke paal of boom. Mooi, dat wel.

We zijn hier vooral voor Loy Kratong, het festival van licht. Tijdens de viering hiervan laten de mensen kaarsjes drijven op de rivier om de Goden te eren. Bijna gelijktijdig vindt ook het Yeepeng festival plaats; een versie van het festival van licht die nog afstamt uit de tijd van het Lannarijk, waarbij men duizenden lampionnen tegelijk laat vliegen in de lucht. Vooral deze versie is de laatste jaren heel populair geworden bij internationale toeristen. Daarom dat ze dit jaar voor de eerste keer het 'Internationale Yeepeng festival' organiseren. Zogezegd om het originele festival traditioneel en lokaal te houden, maar met een prijs van 100 US Dollar per persoon, lijkt het ons toch vooral om het geld te doen.Wanneer we enkele weken geleden op de website van het internationale festival keken, bleken er nog maar enkele kaartjes verkocht. Logisch, aangezien het originele festival, dat volledig gratis is, 2 dagen ervoor gevierd wordt. Eenmaal in Chiang Mai horen we dat het originele festival 2 weken gelden al heeft plaats gevonden. Er zijn hier veel toeristen speciaal voor het festival. Op de website zien we dat de kaartjes voor het internationale festival plots als zoete broodjes verkopen. Eeuwenoude tradities kunnen blijkbaar wel wijken voor 100 US Dollar per persoon.

Het festival zelf voelt gelukkig niet compleet aan als afzetterij omdat het eten dat we geserveerd krijgen, de matjes waarop we moeten zitten tijdens de ceremonie, en de lantaarns allemaal gemaakt werden door vrouwen en kinderen uit de lokale bergstammen. Ook gaat een deel van de opbrengst naar de bouw van een nieuwe school in een van de bergdorpen. Toch stemt dit Boeddha (die trouwens een profeet is van een vorm van het Hindoeistische geloof zoals Jezus of Mohammed dat zijn, en geen God zoals ik dacht) niet tevredenen begint het water te gieten. Het is alsof hij de organisatoren wil straffen omdat ze iets wat een serene verering van de goden moet zijn, verandert hebben in een show tegen betaling.

Omdat het in meer dan 10 jaar niet heeft geregend tijdens het festival, zijn de organisatoren hier niet op voorzien en eindigen we met de rest van de mensenmassa onder een kleine luifel, luisterend naar elke keer opnieuw dezelfde uitleg. Tijdens het eten hadden ze de origine en betekenis van het festival al kort toegelicht, en blijkbaar reikte hun Engelse kennis niet verder dan die 20 regeltjes die ze hadden voorbereid. Twee uur lang krijgen we opnieuw en opnieuw hetzelfde te horen, aangevuld met 'you are special. No rain in 10 years. You very special.'

Wanneer het water gieten overgaat in miezeren, besluiten ze toch de lampionnen op te laten. Omdat deze nat geregend zijn, lukt het maar enkelen het ding de lucht in te krijgen. Om de wiek tochin brandte krijgen, beginnen ze de lampionnen te overgieten met lampenolie. Niet zo'n goed idee aangezien deze zijn gemaakt van papier. De meeste lampionnen gaan ter plekke in lichterlaaie op en de enkelingen die toch de lucht in gaan (meestal half brandend), halen niet genoeg hoogte om de bomen aan de rand van het plein te overstijgen, waardoor deze ook vuur vatten.

De volgende avond wandelen we tot aan de rivier voor het Loy Kratong festival en zien we dat ze niet alleen kaarsjes laten drijven maar ook lampionnen oplaten. Het is niet helemaalhetzelfde als de massa lampionnetjes dienormaal gelijktijdig de lucht in gaan tijdens Yeepeng, maar toch nog sprookjesachtig mooi. Na de fiasco van gisteren zijn we heel blij metdeze tweede kans. Er is ook nog een lichtstoet en overal hangen kleurijke lantaarntjes. Het is het jaar van het konijn, waardoor de hele viering iets weg heeft van eenkruising tussenKerstmisen Pasen tijdens carnaval in Disneyland, ofzoiets. Het enige wat de sfeer een beetje verpest is het vuurwerk. Bij ons wordt vuurwerk vanachter dranghekkens afgestoken onder het toeziend oog van de brandweer. Hier steken ze de vuurpijlen gewoon af vanop de stoep of temidden op straat terwijl er voetgangers, auto,s en brommers passeren. Ze vinden het hier zelfs grappig om brandende vuurbommetjes naar nietsvermoedende voorbijgangers te gooien.

HOSTEL: Uncle Joes guesthouse

BOEK: S.T. Asma - The Gods drink whiskey