Vertrokken richting het Zuidelijke merendistrict. Superlatieven te kort om de omgeving hier te omschrijven. Als je wil kan je hier elke kilometer stoppen om een foto te nemen. Al kan je op foto de schoonheid hier niet echt vastleggen.

We verdelen onze tijd de volgende dagen tussen Queenstown en Wanaka. Queenstown doet heel Europees aan en wemelt van de backpackers die hier zijn voor het nachtleven en om de 'thrills' op te zoeken. Iedereen hier heeft het over skydiven of bungee jumpen, maar als je vraagt of iemand het al gedaan heeft, antwoorden ze allemaal neen.

Omdat veel backpackers hier blijven plakken, zitten de meeste hostels vol en moeten we 3 keer verhuizen. Ze doen gewoon de moeite niet verder te reizen omdat het hier zo goed is voor mensen op een budget. We betalen in een cafe 10 Dollar (6 Euro) voor 2 whiskey's en een vodka orange; niet slecht voor een land waar we dit gemiddeld per pint betaald hebben.

Het publiek is hier wel een pak jonger dan ons. In onze tweede hostel hier is er een documentaire over NoFx op TV. Wanneer we vragen of iemand bezwaar heeft dat we hier naar kijken, antwoord een hooguit 18-jarige kerel: 'NoFx, heb ik al van gehoord. Zijn die niet kei-oud?', waarna een andere kerel een half uur een uiteenzetting doet over waarom Take That beter af is zonder Robby.

De volgende ochtend vraagt de eigenaar ons of we weten wie er heeft overgegeven in de keuken. Ons vermoeden gaat uit naar die Take That kerel. Het verhaal doet me denken aan ons eigen mysterie in de keuken toen in Flaine, waarvan ik nog steeds Randy verdenk (of Jerie).

We gaan hier enkele avonden uit. Karaoke blijkt hier enorm populair en we moeten lijdzaam toezien hoe dronken tieners zich compleet belachelijk maken op de tonen van Queen en Brian Adams (yep, Summer of 69). Spijtig genoeg zijn we niet in Queenstown wanneer het dwerggooien wordt georganiseerd: een wedstrijd waarbij diegene die een (echte) dwerg het verste gooit, wint.

Wanaka is veel modainer. een gezellig klein stadje aan de rand van een prachtig meer. Hier doen we het een pak rustiger aan. 's Avonds eens naar de cinema, die anders dan bij ons, bestaat uit 1 zaal waarin ze een hoop sofa's hebben gezet, en een groot scherm. De gastvrouw bakt zelf de koekjes voor tijdens de pauze. We krijgen 'Return of the planet of the apes' te zien: superslecht, maar gelukkig hebben ze afleiding voorzien. Er staat een pot met een citroen in water waarop je moet proberen een muntstuk te balanceren. Helemaal niet simpel en we ontwikkelen absurde theorieen om te achtehalen wat de beste manier zou zijn. Het lukt Gareth uiteindelijk toch en hij wint een gratis koekje (terwijl er in de pot al een pak meer lag dan het koekje kostte).

Maar we zijn hier natuurlijk vooral om te snowboarden. Christophe en Gareth hebben een deal: Christophe leert Gareth snowboarden en hij leert Christophe hoe rugby ineen zit. Deze deal betekent voor mij dus dat we vanaf nu geen enkele wedstrijd meer missen, en vooral veel geleuter tussendoor over het spel. Saai! Er zitten niet eens knappe spelers tussen.

De eerste pistes die we doen zijn vergelijkbaar met die van het Noordereiland. Leuk voor 1 dag, maar ze gaan snel vervelen. En dan komen we in Treble Cone. De weg ernaartoe is al een belevenis op zich en voor de eerste keer in NZ zijn ook de pistes geen tegenvaller. Ik heb de beste boarddag van mijn carriere en ook Gareth maakt aan het einde van de dag zijn bochtjes in beide richtingen. Christophe is dan ook een goede leraar (moest ik schrijven onder lichte dwang).

HOSTEL: Wanaka Backpaka