Ook al is het een belachelijk vroeg uur, niemand heeft deze ochtend problemen met opstaan. Gewoon omdat we weten dat er deze keer geen bus, maar een vliegtuig op ons staat te wachten om ons naar onze volgende bestemming te brengen. Voor ons dit maal geen 22 uur stilzitten terwijl we voor de zoveelste keer ´the fast and the furious 5´ voorgeschoteld krijgen (met dank aan het personeel van Azul Air die te laks zijn geweest onze gegevens degelijk te controleren waardoor we de vlucht hebben kunnen boeken aan lokaal tarief).

We hebben geen intresse om in Campo Grande te blijven dus nadat het vliegtuig is geland, laden we ons rugzakkenover in een mini-busje dat ons tot in Bonito brengt, een dorp 4 uur verderop, dat enkele jaren geleden verkozen is tot de eco-bestemming van Brazilie. In het dorp zelf is maar weinig aanwezig dat getuigt van de groene gedachte (tenzij je de telefooncellen in de vorm van dieren meetelt). Australië en NZ zijn tot nu toe eigenlijk de enige landen geweest die we bezocht hebben waar ze intens proberen hun ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden. Ik denk dat ze Bonito het eco-label hebben gegeven vooral omwille van de prachtige natuur rondom het dorp en iets verderop in de Pantanal. Het is eerder letterlijk groen in plaats van figuurlijk.

Rondom Bonito gaan we snorkelen in de Rio da Prata en bezoeken we Buraco das Araras, een 'sink hole' waar tientallen pappegaaien hun nest hebben gebouwd. Ik heb gezocht naar de correcte nederlandse term voor 'sink hole', maar blijkbaar hebben wij hier geen woord voor. Hebben we ook niet echt nodig denk ik; de kans dat de bodem weg zakt in een ondergronds meer en zo een gat van 100 meter breed en 300 meter diep vormt, lijkt mij behoorlijk klein in Vlaanderen of Nederland.

´s Avonds nog een gezellige babbel met 2 Gentenaren, Lindsey en Gunther. Zij zijn officieel de eerste toffe Belgen die we ontmoeten op deze reis.

De volgende dag start de tweede etappe van onze safari. Eindelijk een kans voor mij om een beetje bij te benen. In de Pantanal zouden alle beestjes leven, die ook in de Amazone voorkomen. Maar omdat de jungle hier minder dicht begroeid is, zou het makkelijker moeten zijn ze in het wild te kunnen aanschouwen. Ik heb ondertussen al zo'n grote achterstand opgelopen op de rest in onze wedstrijd dieren spotten dat ik al een behoorlijk zeldzaam exemplaar zal moeten opmerken, wil ik ooit nog een kans maken dit te winnen. De concurrentie is dan ook zwaar. Christophe merkt zowat alles op wat beweegt en Jerie weet zelfs vogels aan te wijzen die onze gids niet eens had zien vliegen.

De Pantanal is de laatste jaren onder grote druk komen te staan. Het welzijn van het grootste moeras ter wereld wordt niet alleen bedreigd door de uitlaatgassen geproduceerd door de miljoenen koeien die gehouden worden op de talrijke Fazenda´s, maar wederom door het toerisme. Onze tour doorheen dit gebied is alles behalve ecologisch verantwoord te noemen. Het is onze gidsen vooral om ´the green´ te doen. De tour is nogal basic zodat er zeker zoveel mogelijk van de centjes die we betaald hebben, overblijven voor hen. Investeren in zaken die beter zijn voor het milieu zit er niet in bij dit soort (hadden we eigenlijk wel kunnen weten toen we de tour boekten bij een louch kantoortje achterin het busstation). Het is erg jammer te moeten toegeven, maar omdat we reizen op budget kunnen we er niet te lang bij blijven stilstaan dat hun bootje olie lekt in de rivier. Ze hebben hier op ´eco´ zo'n belachelijk hoog prijskaartje geplakt dit onze enige optie is deze regio te bezoeken.

Ecologisch verantwoord of niet, de tour is leuk.