We logeren in een wijk met steegjes van maximum 1 meter breed. De huisjes zien er exotisch uit met kleurrijke gevels en terrasjes vol planten. Voor elk raam hangt een vogelkooi en staan beelden van Boeddha. Het is hier rustig en erg gezellig om rond te kuieren. Pas wanneer we de verkeerde afslag nemen en terug op de grote baan komen, worden we eraan herinnerd dat we in een drukkestad zitten. We hebben meteen een favoriet cafeetje waar ze voor een halve Euro verse vruchtensapjes serveren. Je kan hier ook cobra eten, maar Christophe durft niet. Raar, vind ik, voor iemand die probleemloos kangeroe, haai en kameel naar binnen heeft gewerkt.

Doordat de steegjes autoloos zijn, gebeurt alles hier vanop de fiets. Ze bouwen hunstalen ros hier om tot de gekste dingen: een ijscremekar compleet met 'fur Elise' deuntje, mobiele restaurants met kookfornuis en uitklapbare zijkanten die een tafel en stoelen vormen, en zelfs een draaimolen (op een houten plaat vooraan op de fiets staan plastieken paardjes gemonteerd, waarop peuters kunnen zitten. Wanneer een kerel dan begint te fietsen, gaat de plaat op en neer en beginnen lichtjes te flikkeren en muziek te spelen).

We zijn hier ook niet langer meer de enige Belgen. Na 2 maanden slechts 1 Belg te zijn tegengekomen (en die was dan nog franstalig), is het raar om overal rondom ons terug Nederlands te horen. Niet alleen de Belgen zijn talrijk aanwezig; het wemelt hier ookvan de Hollanders.

Het merendeel van de Nederlanders hier zijn Uber-backpackers (langdurig rondtrekkende Belgen zijn een zeldzaamheid): types die al maanden/jaren van huis zijn en nooit verder zijn geraakt dan Azie, gewoonomdat het hier zo goedkoop is.Ze gaan gekleed in linnen harembroeken, het liefst met streepjes en gecombineerd met jezussandalen (wie heeft ooit beslist dat linnen broeken ok zijn voor mannen?). Op restaurant eten delen ze 1 biertje en eten ze droge rijst. En dan zitten ze onder tafel nog hun Rupee's te tellen. De Lonely Planet is hun bijbel. Ze worden boos wanneer je hen toerist noemt; ze zijn reizigers. Ze veroordelen iedereen die een toeristische attractie bezoekt, maar wanneer ze ergens nog enkele Rupee's weten tevinden, zitten ze wel in hetzelfde busje dan ons en een tiental andere toeristen op weg naar 1 of andere tempel. Als je hen hier op wijst, antwoorden ze dat het ok is, want deze tempel staat in de Lonely Planet.

HOSTEL: 1001 Malam