Toegegeven, het is even geleden dat we nog eens iets geschreven hebben, maar we hebben ondertussen ook niet stilgezeten. Maar goed laat ons beginnen bij het begin. Vanuit sydney zijn we op het vliegtuig gestapt richting Auckland, Nieuw-Zeeland, waar we 2.5 uur later veilig en wel zijn aangekomen. We zitten nu echt aan de andere kant van de wereld (zo,n 18500 km van jullie verwijderd)! Het tijdverschil met Belgie is nu 10 uur.

In Auckland hebben we even gesukkeld om de juiste bus te vinden, maar uiteindelijk toch onze hostel bereikt. Onderweg zagen we dat de stad in volle voorbereiding was voor het WK Rugby, dat hier volgende vrijdag van start zal gaan. Het is een enorm evenement voor het kleine Nieuw-Zeeland waar amper ooit iets gebeurt en de kiwi's zijn dan ook heel trots. Bovendien is Nieuw-Zeeland 1 van de favorieten om het WK te winnen. Het is hier dus al rugby wat de klok slaat.In onze hostel zit het bomvol met Fransen die van zichzelf denken dat zij het te kloppen team zijn. Laat ze maar denken; wij steunen Nieuw-Zeeland.

Dag 2 was eigenlijk een typische overgangsdag: de was doen, boodschappen doen en een beetje vooruit plannen. Moet nu eenmaal ook gebeuren.

In de namiddag zijn we gaan wandelen naar Mount Eden, een uitgestorven vulkaan midden in Auckland van waarop je een prachtig uitzicht hebt over de hele stad. Samen naar de zonsondergang gekeken; romantiek alom dus (ah l' amour).

De volgende dag zijn we een auto gaan huren om ermee naar de bergen te rijden; neen, al die kangoeroes en slechte wegen hebben ons niet afgeschrikt. Nu ik het er toch over heb en omdat we er veel reacties op hebben gekregen, misschien even Yirka 75% uitleggen, om misverstanden in de toekomst te vermijden. Yirka 75% is de bijnaam die ik haar gegeven heb omdat ze de dingen wel eens 75% durft te overdrijven. Vandaar dus.

Na het oppikken van de auto moesten we nog even terug langs onze hostel om onze rugzakken op te halen. Daar krijgen we toevallig van onze bazin te horen dat ze op de avond van de openingsmatch van het WK nog 1 kamer vrij heeft. De prijs was redelijk ten opzichte van alle andere hostels, die hun prijzen schandalig omhoog hadden gedaan (140 kiwi-dollar perpersoon per nacht). Na wat aanpaaingen in ons schema, besloten we de kamer te nemen. Het leek ons wel leuk de opening van dichtbij mee te maken.

Daarna vlug de auto in want we moesten nog enkele uurtjes rijden en we wilden er graag voor het donker zijn (wie weet wat staat er allemaal op de baan). Aangekomen in onze verblijfplaats in het National Park nog een pot heerlijke noedels klaargemaakt (niet dus; voedingswaarde 0, smaak ver onder 0, maar wel goedkoop). Na het feestmaal vroeg het bedje opgezocht want ik had al 2 dagen weinig geslapen. Het zou vast niet lang duren vooraleer ik zou liggen dromen van besneeuwde bergtoppen en snowboarden.

HOSTEL: Bamber House