' S morgens weeral de bus genomen naar Sydney en klaar voor de laatste etappe in Australie. We hebben ons hier al goed gehad, maar het vele reizen en het razendsnelle tempo beginnen serieus door te wegen. Van Melbourne naar Sydney is slechts een busreis van 14 uur (een peulschil voor ons), toch heeft Yirka het wat moeilijk. Ze kan niet slapen en verveelt zich. Nu weet ze misschien ook eens wat het is de hele reis wakker te zijn.

Onderweg passeren we langs Canberra. Waarom juist dit de hoofdstad van Australie is, begrijp ik niet goed. Het lijkt niet groter dan St-Niklaas en de kerktoren van Stekene is hoger dan het hoogste gebouw hier. Ze hebben in Australie dan ook niet veel steden om uit te kiezen, denk ik (Yirka vertelt juist dat zij weet waarom Canberra de hoofdstad is; gelukkig weet zij alles: sinds het begin van de kolonisatie van Australie door de Britten, heerste er rivaliteit tussen Melbourne en Sydney. Beiden wilden graag de hoofdstad worden en omdat men het maar niet eens werd, heeft men voor Canberra gekozen, dat juist tussen beide steden in ligt).

Wanneer we in Sydney toekomen, lukt het ons maar niet de weg naar onze hostel te vinden, waardoor we verplicht zijn een taxi te nemen. Eenmaal in onze hostel vallen we meteen in slaap (Yirka toch).

De volgende 2 dagen doen we het rustig aan en wandelen we gewoon wat rond in de stad. We bekijken de Harbour Bridge en kuieren langs het Opera House. We leggen ons gewoon in het grasvan de Botanical Gardens om de boel wat af te kijken. Het valt ons op hoe anders sydney is dan Melbourne. Melbourne was heel Rock en Roll, terwijl Sydney heel Yuppie aandoet. We komen maar3 soorten mensen tegen: toeristen, zakenmannen - en vrouwen en joggers (soms een combinatie van de laatste 2: mannen en vrouwen in maatpakken en mantelpakjes, met daaronder loopschoenen; zenuwachtig rondjes lopend terwijl ze deals sluiten aan de telefoon). Nog nooit zoveel joggers gezien op 1 dag. We zouden beter ook een paar rondjes gaan lopen; later misschien.

Omdat ik nog wat goed te maken had van in Melbourne, gaan we ook winkelen. Ik was vast geen goed gezelschap, want Yirka bleef maar zeggen hoe hard ze wou dat Dinny hierbij was geweest.

Onderweg komen we een drankwinkel tegen waar ze Belgische bieren verkopen. Ik verwen mezelf met een Duvelke (zalig, want het Australische bier stelt niks voor). We nemen ook wat Leffe's en Chimaykes mee voor Peter, die in Sydney woont en die ik via mijn collega Benny en zijn vrouw Joelle heb leren kennen (bedankt trouwens) en waar we de volgende dagen mogen logeren. 'S avonds gaan we een biefstukje eten in 1 van de rooftop restaurants, met een prachtig uitzicht op Sydney by night. Als klap op de vuurpijl steken ze vanop een wolkenkrabber naast ons een heus vuurwerk af.

(DOWN) UNDER THE BRIDGE - vervolg

De volgende dag verhuizen we van onze hostel naar onze nieuwe verblijfplaats. Het is een beetje afwachten want uiteindelijk weten we toch niet echt bij wie of waar we terecht zullen komen. Bleken allemaal zenuwen voor niks want we werden ongelofelijk hartelijk ontvangen. We voelden ons meteen op ons gemak bij Peter. Het is ook leuk nog eens in een huiselijke omgeving te vertoeven.

Onze eerste kennismaking wordt gevierd met 3 flessen wijn en een zelfbereide maaltijd. Peter heeft een hele hoop flyers, boeken en kaarten klaarliggen om ons zoveel mogelijk tips te kunnen meegeven.

Op zijn aanraden wandelen we 's ochtends tot aan het plaatselijke haventje voor een heerlijk ontbijt. Het is echt typisch voor Australie dat je in een wereldstad kan zijn en toch heel vlakbij zo'n pittoresk haventje kan vinden. Peter heeft het mooi verwoord:Australie is het kleinste grootste land ter wereld. Na ons ontbijt de bus genomen tot in Manley, een strand juist buiten de stad. Weer een strand, maar opnieuw compleet anders. Even hebben we het plan door te reizen naar Palm Beach (hier wordt Home and Away opgenomen - Christophe wil even melden dat Home and Away sucks), maar we hebben geen zin om weer een hele dag van het ene naar het andere te rushen.

We vinden een lokale brouwerij, die 5 verschillende soorten bier brouwt waarvan er vorig jaar 2 tot het beste bier ter werled in hun categorie verkozen zijn. Wanneer we binnengaan zodat Christophe eens kan proeven, zien we dat ze mosseltjes serveren. We nemen meteen plaats aan tafel en de teleurstelling is groot wanneer we merken dat een (hoofdgerecht) portie maar 12 (!) mosselen zijn. Ze smaken wel lekker, maar we missen toch de mosseltjes a volente van bij ons op de Lambieksfeesten.

Op onze laatste avond in Sydney spreken we af met Peter in het centrum. Hij neemt ons eerst mee naar een soort ouderwets pretpark gebaseerd op Coney Island in New York. Ik vind het hier geweldig maar Christophe vind de ritjes te duur en nogal flauw (waren ze eigenlijk ook wel), dus zakken we verder af naar de plaatselijke pub voor een aperitief. Erna lekker Thais gegeten en dan terug naar de pub. Er is ondertussen een band beginnen optreden en binnen de korste keren barst het feest hier los. Het is vrijdag en het begin van het weekend wordt hier hevig gevierd. We lachen ons kreupel met al die yuppies die compleet uit de maat dansen (het lijkt wel een feest bij de Windhey's). Als 'encore' spelen ze Good Riddance van Greenday. De perfecte afsluiter voor Australie.

HOSTEL: YHA at the ROCK

PETER, YOU CAN PRACTICE YOUR DUTCH SOME MORE WITH OUR SUMMARY OF THE PAST FEW DAYS, BUT WE ARE WRITING THIS PART IN ENGLISH BECAUSE WE REALLY WANTED YOU TO KNOW HOW MUCH WE APPRECIATED YOUR HOSPITALITY. WE HAD A GREAT TIME!THANKS AGAIN!