Vandaag met nieuwe moed terug opgestaan, ook al hebben we niet veel geslapen. Onze hostel ligt vlakbij 2 tramsporen en een treinstation envan dubbele beglazig hebben ze hier nog niet gehoord.

Terug de stad ingetrokken, maar toen Christophe doorhad dat dat ik wilde winkelen, sloeg zijn humeur al snel weer om. Omdat ik niet de hele dagmet Chrostiphe wou rondhangen (we zijn allebei tweelingen dus ook Christophe heeft eenkwaadaardig alterego), zijn we maar weer in de tourbrochures gedoken om te zien wat we allemaal konden doen. De meeste dingen hielden opnieuw een lange busreis in, waardoor de enig overgebleven optie een auto huren was. Mijn schrik voor Chrostiphe was groter dan die om links te rijden dus 'off we went'. Om 1 of andere reden, die compleet niet duidelijk is voor mij, vinden veel mensen mij een slechte chauffeur dus we waren opgelucht te vernemen dat in tegenstelling tot in Alice Springs, je hier wel een omnium verzekering kon boeken. Het huren van de auto kostte ons 28 Dollar enhet 'no worries' pakket32 Dollar, maar het nam wel mijn ongerustheid wat weg.

Een oefenrondje op de parking gereden en al snel werd duidelijk dat niet het schakelen met mijn linkse hand het probleem zou worden, maar het bedienen van mijn pinkers en ruitenwissers. Deze staan aan de andere kant van je stuur dus elke keer ik wou afslaan, zette ik mijn ruitenwissers aan in plaata van te pinken, tot groot ongenoegen van de auto's achter mij. Gelukkig stonden de pedalen op dezelfde plaats als bij ons of het had wel eens slecht kunnen aflopen. Je staat er niet bij stil hoe een automatisme rijden na een tijdjewordt.

Dankzij mijn geweldige copiloot Melbourne veilig uitgekomen en eenmaal op de autosnelweg ging het allemaal wel vlotjes. Ik begon terug echt te genieten van het gevoel dat rijden je geeft tot we de snelweg moesten verlaten en verder moesten op een kronkelweg doorheen de heuvels. Het was ondertussen al goed donker en doodeng om te rijden. De paar huizen die we tegenkwamen, waren van die grote Victoriaanse landhuizen, in een niet zo goede staat. Er hing een soort van mist laag bij de grond en rondom de weg en de huizen was er niks dan dichtbegroeide bossen. Het leek of we op de set van een griezelfilm waren beland. We wilden er niet aan denken wat er allemaal zou gebeuren, moesten we zonder benzine vallen en moeten hebbenaanbellen bij een van die huizen...

Plotseling, volledig uit het niets, verscheen er een kangoeroe te midden van de weg. We hadden rondom Alice Springs al enkele roes gezien, maar die waren mini in vergelijking met deze reus. We konden nog net op tijd uitwijken en gelukkig was skippy slim genoeg om in de juiste richting weg te springen. Hadden we dit geraakt tegen 100 per uur, had er van onze Hyundai Getz (vergelijkbaar met een Citroen C1) niet veel meer overgeschoten. Christophe dacht al even aan stoofvlees voor vanavond, maar mijn hart ging op dat moment serieus tekeer. Toch maar verder gereden aan een lagere snelheid. Een goede keuze bleek want enkele kilometers verderop zat er nog 1, die duidelijk niet van de slimste was en naar ons toe kwam gesprongen in plaats van te maken dat hij weg was. Serieus in de remmen moeten gaan en het beest maar op enkele centimeters na gemist. Eenmaal voorbij de kangoeroe (ongelofelijk spannend moment) kwam hij gewoon achter ons aan en bleef hij naast de auto meespringen. We reden 30 per uur in onze koekendoos en naast ons sprong een beest dat groter was dan onze auto en dat gewoon door enkele keren te springen makkelijk dezelfde snelheid haalde. Opnieuw vond Christophe het genieten. Ik achteraf ook, maar op het moment zelf, zelden zo bang geweest.

De hostel die we voor vanavond geboekt hadden, bleek makkelijk te vinden en ik was blij de auto voor vanavond op stal te kunnen zetten. Uitgeladen en ingechecked, maar vooral onze ogen uitgekeken. Dit is zonder twijfel de mooiste hostel tot nu toe. Er is een lounge volledig uit hout, mettrendy sofa's en een open haard. Een koppel uit Melbournevergezeld ons en we raken aan de praat. Ze hebben marshmellows (bah) bij die we roosteren in de open haard. Zeblijken muziekanten te zijn die een soort van Australische X-factor hebben gewonnen. Ze moeten toch vrij bekend geweest zijn want ze gebben getoured in Europa en Japan. Het is vooral leuk nog eens met mensen van onze leeftijd en met dezelfde intressesrond te hangen.

We gaan compleet relaxed slapen en zijn blij met onze keuze niet inMelbourne te blijven. Zo zie je maar weer: Everything always turns out fine!

Groetjes,

Christophe en Yirka

HOSTEL: YHA Grampians Eco hostel